hepimiz umutlarımızın esiri değil miyizdir çoğu zaman
umut etmeyi yaşam tarzı haline getirmişizdir
umdukça büyümüşüzdür belki de
ama umutların tükendiği yerde de kalakalmışızdır
tamamen çıplak ve savunmasız...
bu anda bile ayakta kalma savaşı veririz
kimi zaman nedenini bile bilmeden
sonunda mutlu olur muyuz diye düşünmeden
umut ederiz
ve ettikçede olgunlaşırız
mutluyuzdur aynı zamanda
neden mi?
umutlarımız bize mutluluk verir
huzur verir...
gerçekleşir kimi zaman
kimi zamanda gerçekleşmez
ama genede mutluyuzudur...
umut ettiklerimiz bize bir çok şey kazandırır
güç kazandırır
sevgi kazandırır
sevginin bir anlamıda umut değilmidir zaten
umdukça sevmez miyiz
sevdikçe umutlanmaz mıyız
zamanla alışır oluruz umutlara
vazgeçemez oluruz...
geriye baktığımızda sadece umutlarımızla ayakta olduğumuzu
umutlarımızın bizi kuvetlendirdiğini görmez miyiz
sonrada bakarız halimize ve şöyle deriz
sevgi umutlardan ibarettir umutsa umutsuzluktan...
birce ...

umut dediğin nedir ki gülüm
bir tutam bulut
kimsenin aklına gelmeyen
bir başlangıç
bitmeyen bir başlangıç
bitmeyen bir savaş
bir diriliş belkide
yada yarınlarda aradığımız
bir yok oluş
kimse bilmedi,kimse görmedi
hep yeniden başladık tükenmeye
herkezin tek başına yaşaması gereken
bir türkü vardı
ve biz onu yaşıyoruz
artık yüreğimizde umutla
umut dediğin bir bulutun gölgesi
derinlerde yosuna takılı
duvarlara çizili resimler kadar aykırı
umut dediğin bir bulutun gölgesi
yüzyıllara takılı bir uçurtma
tüm gülücükler gibi
tüm sevinçler gibi
güneşte parıltı sürmesi gereken
özlemler gibi
çekilmesi gereken acılar kadar gerçek
herşeye rağmen
kovulduğu kapıyı çalan bir el umut
yaşamdan ödünç aldığımız
asla geri ödeyemediğimiz
bir an kapanmamış bir hesap
acıların dört nala koştuğu
akşamlarda şafak beklentisi
umut dediğin gülüm
senden benden bir parça
belki biraz dost,belki biraz yabancı
kim bilir umut belkide"ÖZGÜRLÜĞÜN DİĞER ADI"
esra...
0 yorum:
Yorum Gönder