Anneler Gününüz Kutlu Olsun...

Oğlum bir gün dedi ki; “Babalar her zaman çocuklarla aynı fikirde olur, ama en sonunda hep anneler haklı çıkar!”

Nereden çıktı bu dersiniz? Tabii ki benim “hayır” dediğim babanın ise “n’olacak canım” dediği bir şeyden…

Büyüdükçe o kadar çok şeyin farkında oluyorlar ki! Küçükken de farkındalar ve bunu çok güzel kullanıyorlar ama büyüyünce bir de böyle dillendiriveriyorlar. Çok önemli ve kritik bir konu değildi Allahtan. Basit bir zaman planlaması ile atlattık konuyu. Anne baba olarak tutarlılığımızı çok da bozmadan. Ama bu söz düşündürdü beni.

Aslında çalıştığım ebeveynlerden de zaman zaman duyduğum bir konuyu özetleyiverdi sanki.

Anneler hep kontrol mekanizması, koordinasyon merkezi, planlama merci ailelerde. Babalar ise sanki daha çok uygulama tarafında. Ya da kural koyan, düzenin devamlılığını sağlayanlar anneler de, babalarla çocuklar aynı tarafta bu düzenin içinde yer alanlar.

Bundan her iki taraf da memnun aslında. Gerçi yeri gelince şikayet ediliyor ama! Anneler isyan ediyor: Neden her şeyi biz düşünüyoruz? Neden herşeyi biz üstleniyoruz? “Farklı bir düzen kurmayı istediniz de olmadı mı?” diye soruyorum ben de. “Ya da işleri babalara bıraktık da sorun mu çıktı?” diye. Bu biraz kadın olarak detaycılığımızdan, mükemmeliyetçiliğimizden. O yüzden hiç söylenmeyelim. Paşa paşa mevcut düzeni devam ettirelim. Ama eğer değişiklik istiyorsak da bunu sözde bırakmayıp uygulamaya geçirelim. Yani babaların da her şeyi en az bizim kadar iyi yapabileceğine güvenelim. Bu sadece bir tercih olsun, zorunluluk değil. Çocuk tarafındaki yansımanın da farkında olmak lazım. Neyi, ne zaman anne yapar, neyi baba yapar. Neden yapar?

Yine bir keresinde oğlum bana “Sen bu evin polisi misin ki herşeye karışıyorsun?” demişti. (evde yatılı misafirlerin olduğu karışık bir dönemdi) Eşim de “Annen polislik yapmasa, herşey birbirine girer!” diye cevaplamıştı. Üzüleyim mi, sevineyim mi bilememiştim ama kendimi evin ortasında durmuş ve trafik akışını belirleyen bir polis gibi gözümde canlandırmıştım.

Anneler olarak, içimizdeki çocukların ortaya çıkmasına, kuralların azıcık esnemesine, arada bir “n’olacak canım” deyivermeye, yaramazlık yapmaya, kaçamaklara, izin vermek lazım. Çocuğumuzun bundan çok hoşlanacağı kesin ama dahası kendimiz için, biraz rahatlamak, yükümüzü hafifletmek adına dizginleri arada bir babaya vermekte fayda var…

Anne olmak zor zanaat. Bunun altında ezilmeyelim, sonuna kadar keyfini çıkaralım.

Hepimizin Anneler Günü Kutlu olsun!

kaynak:http://www.bebek.com/kocunuzdan-mesaj-var-anne-olmak-zor-zanaat-cnt2-4856-5-5352.html
resim :http://cookierella.blogspot.com/2010/04/anneler-gunu.html