Bir Eflatun Masalın Kutup Halleri...

-ba


Dokundukça acıyan yaralar kadar sahiciyim

Gizlendikçe göze çarpanlar kadar sahici,

Bir şehre çatılarından bakarmış gibi bakma bana

Kuş bakışı, uzaktan ve yabancı.


Söylendikçe eskimez benim şarkım

Ve sustukça unutulmaz


En keskin çehresinden, çekingen ve geçirgen

Tırnaklarıyla ruhuma mıhlanmış

İçimdeki kara kedi, tırmaladıkça duvarlarımı

Gözlerime yağar tüm siyahi bulutlar

Yine de, derdimden habersizce severim ben derdimi


Ey ruhumun tüm sökülmüş,

Terzisini arayan yanları

Fırlatıp tüm “Kufe”liğini bir yana zamanın

Sura üfler gibi ruhuma

Aşina bir dille fısıldamalısın

Yarım kalmış eflatun masalları

Ve mıknatısın tüm kutup hallerini

Öğretmelisin bana

Tökezlediğim seferlerde yeniden

Yön bulmam için


Çakılmış bir çivi gibi mıhlanmış

Bu, günden güne daha da ekşiyen

tanımlayamadığım -efkarı-

Sivri ve gürültülü

Bir vidayı söker gibi,

Yavaş yavaş

Bir sema ahengiyle

Ayıklamalısın saçlarımdan


Sonra, bir ağaca yaslanır, bir dalı silkeler gibi

Müşterek sevinçler çoğaltarak ağlamalıyız...

Gün ve güneşi unutturacak,

Gecenin karanlığından elem duy-ur-mayacak

Bir huzur doğurmalıyız bunca iç kanmaya


Tüm mecaz düğümleri çözerek

Her boydan ve renkten halimizi örten

Burkulmalardan arınarak

Hal tercümemizden

Şiirler okumalısın bana

Aynalarda asılı kalan acımı sırlayacak


-ba

Dilsizmütercim:Meryem Rabia Taşbilek
kaynak: http://dilsizmutercim.blogcu.com/
resim : http://www.lysabell.com/?p=9