Gandhi ve Hayaletler

Mahatma Gandhi, çocukluğunda karanlıktan korkarmış. Aslında onu korkutan karanlığın kendisi değil, karanlığın içinde gizlenip onun üzerine atlamak için bekleyen hayaletlermiş. Onun çocukluk döneminde bugünkü gibi elektrikli lambalar yoktu ve odalar tamamen aydınlatılmıyordu.






Karanlık gecelerin birisinde küçük Gandhi bir odadan diğerine geçmek için kapının ağzında bekler. Odaya adımını atar atmaz kalbi hızlıca atmaya başlar. Gandhi'nin yüzünden çocuksu korkusunu okuyan yaşlı hizmetkarları Ramba, gülerek sorar:
- Oğlum, ne oldu?
Küçük Gandhi cevap verir:
- Çok korkuyorum.
- Korkuyor musun çocuğum? Neden korkuyorsun?
- Baksana ne kadar karanlık. Hayaletlerden korkuyorum. - diye fısıldar Gandhi.
Ramba küçük oğlanın başını okşar:
- Hiçkimsenin karanlıktan korktuğu duyulmamıştır! Dinle, korktuğun zaman Tanrı'yı hatırla ve hayaletler sana yaklaşamaz bile. Senin saçının bir teline bile dokunamazlar. Tanrı seni koruyacaktır.
Ramba'nın sözleri küçük Gandhi'ye cesaret verir. Tanrı'nın adını tekrarlayarak karanlık odalardan rahatlıkla geçer.

Bu günden sonra Gandhi asla korkmamış ve yalnız olmamıştır. Tanrı onunla birlikte oldukça, tehlike söz konusu bile olamazdı. Bu inanç ona hayatı boyunca metanet verdi. Ölmeden önce de dudaklarından düşen son kelime, koruyucusunun adıydı: "Tanrım!"

Çeviri: Sefer Jan

kaynak :http://mutluhayat.blogcu.com/