Sokrates’e birisi için “Seyahat onu hiç değiştirmedi” demişler.

O da, “Çok doğal, çünkü kendisini de beraberinde götürmüştür” demiş....

İnsan içindeki sıkıntıyı dağıtmazsa yer değiştirmek, hiçbir işe

yaramayacaktır,aksine daha çok bunalacaktır.Ne kendimizi, ne

acılarımızı, ne de sıkıntılarımızı bırakıp gidemeyiz bir yere.Onlarla

yaşamalıyız, ne hayatımızı kemirmeli, ne de yok saymalıyız.Önce

kendimizle yaşamayı öğrenmeliyiz, tüm sıkıntılar zamanla içimizdeki

ağırlıklarını azaltacaktır.Kalabalıktan kaçmak, bulunduğun hayatı

değiştirmek, bir yerden başka bir yere gitmekle de olmaz..

“Neden başka güneş, başka toprak ararsın?

Vatanından kaçmakla kendinden kaçabilir misin? (Horatius)

İçimizdeki kalabalıktan kurtulmak için,

kendimizi kendimizden koparmamız gerek böyle anlar için....



“ Kırdım diyorsun zincirlerini;

Evet köpek de çeker koparır zincirlerini,

Kaçar o da, ama halkaları boynunda taşıyarak" (Persius)



Kötülüğümüz de, iyiliğimiz de, içimizde...Kendimiz ise

kurtulamaz kendi kendisinden.Kendine mahkum olmaktansa

zincirle yaşamak daha iyidir...Kötülüğü kim ister içinde, herkes

kanatsız bir melektir kendi aynasında..Aynalar yanıltır insanı

dış güzelliğimiz, içimizdeki yalandır..İçinde dışında güzel ise

aynaya bakmana gerek yoktur; varlığın bir ödüldür yaşamına,

yaşanılası hayatına....

feza

kaynak :http://www.benimblog.com/ninsun/1883/KEND%DDNE+TUTSAK+%DDNSANLAR.html